Merkez Osmangazi ilçesi Hürriyet Mahallesi’nde oturan Necla D., geçirdiği sistemik lupus eritamatozus (SLE) olarak bilinen kas hastalığı nedeniyle 2 yıl önce tekerlekli sandalye kullanmak zorunda kaldı. Haftanın 2 günü tedavi için B46 hat numaralı özel halk otobüsüyle Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne gitmesi gereken Necla D., otobüs şoförlerinin kendisini almadan duraktan ayrılmalarından yakındı. Engelli kadının otobüse alınmadığını gören bir yolcu ise bu anları cep telefonunun kamerasıyla kaydetti. Görüntülere göre, Necla D., kendisini almadan duraktan ayrılan B46 hat numaralı özel halk otobüsü şoförünün arkasından seslenip, bir süre takip etti.

‘GAZA BASIP, GİDİYORLAR’

Yaşadıklarını anlatan Necla D., şoförlerin kendisini görmezden gelip, duraktan ayrıldıklarını söyledi. Yüzde 83 engelli olduğunu söyleyen Necla D., kullandığı hattın özel halk otobüsü şoförlerinin engelli rampasını açmadığını ileri sürdü. Necla D., “Hastalığım gereği ömür boyu tedavi görmek zorundayım. Tedavilerim için haftada 2 gün oturduğum semt olan Hürriyet’ten Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne B46 hat numaralı özel halk otobüsünün kullanarak yolculuk yapıyorum. Ne yazık ki B46 şoförleri, duraktaki yolcuları aldıktan sonra engellilerin tekerlekli sandalye ile binebilmesi için gerekli olan engelli rampasını açmıyorlar. Engelli rampasının açılabileceği mesafede durağa yaklaşmıyorlar.

Ben rica ettiğim zaman da gaza basıp, gidiyorlar. Beni defalarca hastane durağında ve Hürriyet durağında bıraktılar. 30 dakika kadar otobüsü bekliyorum. Gelen otobüs engellilerin binmesi için uygun değilse bir 30 dakika daha beklemek zorunda kalıyorum. Gelen otobüsün şoförü, beni almadan gidiyor. Ben de otobüsün arkasından çaresizce bakıyorum. Bu konuda defalarca BURULAŞ ve Bursa Büyükşehir Belediyesi’ne şikayetlerde bulundum. Bunu yapan otobüslerin plakalarını ve duraktan geçiş saatlerini bildirdim. Yaşadıklarımı anlatan dilekçeler yazdım. Ne yazık ki hiçbirinden sonuç alamadım” diye konuştu.

‘YARDIM DEĞİL, EMPATİ BEKLİYORUM’

“Bugün, öğleden sonra hastaneye gitmek için yola çıktım ve durakta otobüsü beklemeye başladım. Durakta bekleyen bir kadın yardıma ihtiyacım olup, olmadığını sordu. Ben de engelli rampasının açılması halinde tekerlekli sandalye ile binip, hastaneye gidebileceğimi, başka bir yardıma da ihtiyacım olmadığını belirttim” diyen Necla D., “Otobüs geldi, yolcular bindi. Benim binmem için ihtiyaç olan mesafeden çok daha ileride durduğu için şoföre seslenerek, biraz daha kaldırıma yaklaşmasını ve engelliler için olan rampayı açmasını rica ettim. Şoför, biraz daha yaklaştı; ancak gene rampa mesafesinde değildi. Bu esnada, yaklaşık 1 dakika zaman geçti ve şoför kapıları kapatıp, duraktan ayrıldı. Beni otobüse almadan gittiklerinde ne hissettiklerini ve ne düşündüklerini gerçekten çok merak ediyorum. Bu sorun, sadece benim sorunum değil; tüm engellilerin sorunudur. Her insan, engelli adayıdır. İki sene önceye kadar ben de engelli değildim. İnsanlardan destek ya da yardımdan ziyade empati ve anlayış bekliyorum” dedi.

‘SENİNLE UĞRAŞMAK ZORUNDA DEĞİLİM’

Otobüse binmekle sorunlarının bitmediğini ve otobüs şoförleriyle sık sık tartışmalar yaşadığını da söyleyen Necla D., “B46 numaralı otobüsün şoförleriyle defalarca tartıştım. Şoförlerden biri, otobüsteki tüm yolcuların gözü önünde ‘Zaten otobüse bedava biniyorsun, bir de seninle uğraşmak zorunda değilim’ dedi. Tüm yolcuların karşısında onurumu kırıp, beni rencide etti. Bu şoförlerin neredeyse tamamı ile tartıştım” dedi.

Necla D., “Otobüs durağa geliyor. Kendimi gösteriyorum. Yolcularını alıyor, görüldüğü gibi. ‘Lütfen biraz yaklaşın ve rampayı açın, otobüse binebileyim’ şeklinde rica ediyorum. ‘Ben seni almak zorunda değilim’ gibi sözler söyleyerek, gaza basıp, gidiyorlar” diye konuştu. (DHA)