Polis İstanbul Kadıköy rıhtımında kadınlara saldırdığı sırada HDP Eş Genel Başkanı Figen Yüksekdağ, sokağa çıkma yasağı ilan edilen Cizre’deki, Sur’daki, Silopi’deki, Silvan’daki, İdil’deki, öldürülen, yaralanan, çocuklarından, eşlerinden, evlerinden koparılan, göçe zorlanan kadınları anlatıyordu.

Cizre’'e yıkıntılar arasındayım. Yanıma gelen Cizreli bir genç, “Nurcan Hanım bu gördükleriniz Cizre’nin görünen tarafı, ama bir de dışarıdan görünmeyen ya da görülse bile yazılmayan daha vahim şeyler var. Size onları gösterelim” diyor.

Yol boyu karakollara ağıt olmaktır, Ülkemde yaşamak… Lastik ayakkabısına batmış bir diken gibi, Kanatmaktır vahşi yüreklerin içini.

ABD'nin Kürtlerle ilişkisinde hatırlanması gerekenler Kissinger'ın 1975'teki hadiseyle ilgili bu çıkarsaması aslında ABD'nin Kürtler ile ilişkisini tarif eden bir şablon.

Ocak 2013'te İmralı’da Abdullah Öcalan ile görüşmeye başlayan BDP-HDP heyetinde yer alan Sırrı Süreyya Önder, 'Gezi' direnişinden sonra heyetten çıkarıldı...

Onlarca çocuk sesi yükseliyordu, şehrin sokaklarından. Onlarca çocuğun ağlamaları, gecenin kalleşlik kokan sesine karışıyordu. Sirenler, ciğerlerine işliyordu insanların. Ha şimdi, ha birazdan bir roket ya da bir kurşun gelip, konaklarını vuracak gibi bekliyordu insanlar.

Kiminle, hangi güçle savaşıyorsan, barış da onunla yapılır. Bir başka deyişle: Barış, düşmanlar arasında yapılır.

Sosyal medyadan düşen bir fotoğraftı önüme.İlk bakışta, nedense Cihatçı John’a benzetiyorum…

Bir ülke… Türkiye… İç savaşın eşiğinde. Savaş vahşeti her geçen gün artıyor. Santim santim felakete gidiyoruz. Adım adım tükeniyoruz. Gün gün yok oluyoruz. 

Siz şu anda evinizde oturuyorsunuz ya da işyerinizde ya da herhangi bir yerde…Yeriniz sıcak, karnınız tok. Size kurşun sesleri gelmiyor, evinizin duvarlarından top sesleri yankılanmıyor.

Bugün de ölüyorum anne. Her gün gibi, bugün de bir parça ölüyorum.

Siz savaşı hala çocuk oyunu mu sanıyorsunuz? Bu yüzden mi hala barış için ciddi adımlar atmıyorsunuz?

Ülkemiz zor günlerden geçiyor. Çünkü siyasi rant hiç bu kadar keskinleşmemişti. Koltuk uğruna insan hayatı hiç bu kadar harcanmamıştı. İnsani, ahlaki ve dini değerler hiç bu kadar ayaklar altına alınmamıştı. Türkiye halkları hiç bu kadar tehdit edilmemişti, hiç bu kadar kıstırılmamıştı, hiç bu kadar köleleştirilmemişti.

Alt alta topla çıkan sonucu devlet hanesine şöyle yaz: Destansı bir ihmaller silsilesi, destansı bir çöküş. Bugün bunu destekleyen başka bir bilgi daha...

Kıymetli yöneticilerimize yalvarma noktasına geldik: Lütfen ama lütfen halkınızın can güvenliğini sağlayın.

Temmuz ayında, Rojava yönetimi, HDP yönetimine bir bilgi notu göndererek, Demirtaş’a suikast yapmak üzere bir ekibin sınırdan geçtiğine dair bilgi aldıklarını iletti.

Ben size madde madde anlatacağım. Devlet sorumluları gerçekten bulmuş mu, güvenlik ve istihbarat zafiyeti var mı. Siz karar vereceksiniz.

"Madem 'İnadına barış' diyenlerin karşısına 'İnadına savaş' diyenler dikildi..."

Silvan’dayız. Sokağa çıkma yasağının dördüncü gününde öğretmen arkadaşlar olarak bir evde birlikteyiz. Uyuyoruz uyanıyoruz bomba sesleri. Yiyip içiyoruz havan topları, patlamalar, gökyüzüne yükselen dumanlar…

“Benim kocam da ölmüş ama hala korkuyoruz çünkü biz hainiz artık”[1] Bu sözler 15 yıl önce korucu olan eşi bir operasyonda ölen, Silvanlı bir kadına ait.