BBC Türkçe’nin haberine göre, seçime Baas, Suriye Milliyetçi ve Sosyalist Partisi, Komünist Parti gibi eski partilerin yanı sıra adlarını henüz fazla duyuramamış yeni partiler ve kriz süresince kurulan yeni oluşumlardan da çok sayıda aday katılıyor.

Ancak 250 sandalyeli Suriye Halk Meclisi için yarışan 11 bin adayın büyük kısmı bağımsız.

Seçimlere katılan adayların tümü ülke içinden. Suriye dışında örgütlenen sivil muhalefetten aday yok.

Seçmen sayısının resmen açıklanmadığı ülkede savaşa rağmen çok sayıda yerde seçim sandıkları kuruldu.

Ancak IŞİD’in elindeki Rakka ile Nusra Cephesi ve Ahrar u Şam’ın kontrolündeki İdlip kentlerinde sandık kurulamıyor.

Kamışlo ve Haseke gibi Kuzey Suriye Federasyonu içinde kalan bölgelerde de sadece Suriye yönetiminin kontrolündeki yerlerde sandıklar açılıyor.

Oy kullanılamayan bölgeler için, iç göçmenlerin gittiği yerlerde sandıklar kuruldu.

Suriye’de yaklaşık 5 milyon insan çeşitli ülkelere göçerken, 7 milyon kadar insan da ülke içinde yer değiştirdi.

Ülke genelinde kurulacak olan 5 bin civarında sandığın büyük kısmı da iç göçmenlerle birlikte nüfusu iki katına çıkan Şam, Lazkiye, Tartus, Halep merkez gibi yerlerde.

Şam’daki sandıkların neredeyse üçte biri, buraya diğer kentlerden göç edenlerin oy vermesi için kurulacak. Şam’a göç eden İdlipliler, İdlip’i temsil edecek olan milletvekilini Şam’da belirleyecek.

Yoğun güvenlik önlemleri altında yapılan bu seçimle belirlenecek olan meclis, çözüm sürecinin önemli bir aşaması olarak görülen anayasayı da hazırlayacak.

Tek partili siyasi hayatın sonu

Suriye’de krizin başladığı 2011 yılına kadar Baas Partisi hüküm sürdü.

Anayasada Baas Partisi’nin tek parti sistemini teminat altına alan madde kaldırılana kadar, az sayıdaki siyasi parti Baas şemsiyesi altında seçimlere girebiliyordu.

Söz konusu maddenin kaldırılması ile birlikte ülkede çok partili siyasi yapının önünü açıldı.

Bu çerçevede uzun yıllar yasaklı olan, üyelerinin ve yöneticilerinin hapis cezaları aldığı Suriye Milliyetçi ve Sosyalist Partisi gibi eski partiler ülkedeki siyasi hayata dahil olmaya başladı; yeni partiler de kuruldu.

Büyük kısmı mevcut yönetime muhalif olan bu oluşumlara ek olarak şahıslar da öne çıkmaya başladı.