Türkiye’de tanık olduğumuz son olaylar, aslında bir gecede Suriye’ye dönme riskimizin ne kadar yüksek olduğunu ortaya koydu. Güvenlik güçleriyle birlikte sokağa dökülen İslamcı Kürtler, Ülkücüler ve bölgede yaşananları ellerini ovuşturarak izleyen Kemalistler bu toplumu bir arada tutan bağların kopma noktasına geldiğini bütün açıklığıyla ortaya koydu.
Toplumları bir arada tutan ortak hikâyeleridir. Türkiye’nin hikâyesini sadece Sünnilik üzerine kurmaya çalışan AKP, sadece ülkeyi Ortadoğu’nun bitmek tükenmek bilmeyen mezhep çatışmasına sürüklemekle kalmadı, ortak hikâyeye de noktayı koydu. Mevcut iktidar, Kürtler’in taleplerine kulak tıkayarak İŞİD’e son ana kadar kapıları açık tutarak, kapalı kapılar arkasında pazarlık yaparak hikâyeye ağır bir darbe indirdi.
Davutoğlu kendini başbakan zannedip ‘‘Kimse İŞİD’e yardım ettiğimizi ispatlayamaz’’ diyor. MİT’in durdurulan TIR’larının kime gittiğini ve ne taşıdığını bir türlü açıklayamıyor ama…
Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı Biden, basına açık konuşmasında Türkiye’yi Suudi Arabistan ve Katar ile aynı kefeye koyup Şii-Sünni savaşının destekçisi olduğunu rahatlıkla söyleyebiliyor. Siz arkadan gelen özüre bakmayın, Amerika’nın devlet aklına Türkiye’deki iktidarın hızla Batı ittifakından koptuğu ve müttefik olma özelliğini kaybetmediği yavaş yavaş işleniyor.
Bütün bunlar dünyanın belirsiz bir ekonomik ortama sürüklendiği bir dönemde yaşanıyor. Turizmden ihracata gelirlerin azalacağı, enflasyon ve faizin yükseleceği ve büyük bir ihtimalle korkan sermayenin yerli-yabancı demeden ülkeyi terk edeceği bir döneme giriyoruz. AKP’nin korkup sermaye hareketlerine kısıtlama getirmesi kimseyi şaşırtmamalı.
Türkiye’nin yardım için parmağını kımıldatmadığı Kobanê’nin yardımına Amerika koşuyorsa, bölge halkından size inanmalarını, sizinle aynı hikâyeyi paylaşmalarını bekleyemezsiniz.
Batılılara, ‘‘Suriye’de 300 bin kişi öldü, Kobanê’deki 3-5 bin kişi için niye kıyamet koparıyorsunuz’’ dediğiniz an, bunun kapalı kapılar arkasında kalmasını düşünemezsiniz.
Barış süreci diye çıktığınız yolda vardığınız nokta, sokağa çıkma yasağı ilan edip sokaklara tankları, zırhlı araçları koymak olur. Silahlı Kuvvetlerinizi bir işgal ordusu konumuna düşürüverirsiniz.
İnsanların eli sopalı, satırlı güruhlar tarafından linç edildiği bir ülkede hukuk düzeni işlemez hale gelmiş demektir. Yolsuzluklarınızı örtbas etmek için hallaç pamuğu gibi attığınız emniyet teşkilatınız ve yargı düzeninizin hali ortada.
Bunun üzerine dönüp, Gezi’de olduğu gibi, orada ölen insanlara en küçük bir empati göstermiyorsunuz.
Barış umudu olarak elinizde kala kala Abdullah Öcalan kaldı. Onu da öyle kötü yönlendiriyorsunuz ki, bir süre sonra ondan da beklediğiniz faydayı sağlayamayacak hale geleceksiniz.
Kötü aldığınız sistemi batırma noktasına getirdiniz. Sırrınız, Avrupa Birliği trenine binmeniz ve Amerika’nın parasal genişleme politikasından yararlanmaktan ibaretmiş.
Avrupa ve demokrasi treninden indiniz, ABD’nin para politikası devri de bitti. Elinizde kala kala mezhepçilik kartı kaldı. Sınırın dibindeki olası bir katliama seyirci kalmanızın temel nedeni de bu. Birleşmiş Milletler yönetimi bile size Kürtlere yardım için bir koridor açmanızı söylüyor ama kulaklarınız ve vicdanlarınız sağır olmuş duymuyorsunuz.
Kobane’yi doğru okuyamamanızın bedelini bütün bir toplum olarak çok ağır bir şekilde ödeyeceğiz. Son bir haftada tanık olduklarımız, yaşayacaklarımızın yanında küçük bir prova olarak kalabilir haberiniz olsun