DAİŞ çetelerinin saldırı sonucunda topraklarında göç etmek zorunda kalan çoğunluğun çocuk ve yaşlıların oluşturduğu Kobanêliler, her şeyini geride bırakarak geldikleri Suruç’ta yaşamlarını çadır kentlerde idame ettiriyor. Arkalarında bıraktıkları anıları ve özlemleri çocuklar oynadıkları oyunlarla yansıtırken, kadınlar ise savaşın acı yüzünü taşıdıkları hüzünle beraberinde getirdi.
HER ŞEYE RAĞMEN GÜLÜMSÜYORLAR
Çadır kentte kalan çocuklar, özlem ve isteklerini oynadıkları oyunlarla dışa vururken, soğuk kış gecelerinde başlarını koyabilecekleri sıcak bir yuva özlemiyle çadırların yanı başında kartondan ve kırık tuğlardan ev inşa ediyorlar.
‘EVİMİZİN BENZERİNİ YAPTIK’
Çocuklar, her ne kadar çadır kentlerin birkaç metrelik alanında kalsa da, hayal dünyaları yaşadıkları alanların çok daha ötesine ulaşıyor. “Neden ev yaptınız” soruna 10 yaşındaki Baver ile 6 yaşındaki Rugeş, gülerek, Kobanê deki evlerine benzen bir yaptıklarını, evlerine gitmek istediklerini söylüyorlar. Savaşın ağır travmasını üzerinde taşıyan çocuklar, her şeye rağmen gülümseyerek zafer işareti yaparken, çadır kentte gelen her yabancıyı, kendilerine bir umut ve Kobanê’ye götürecek kişi olarak görüyorlar.