90’lı yıllarda yaşanan savaşla birlikte Kürdistan’ın köylerine yönelen ve şehirlerde de failli meçhul cinayet şebekeleri oluşturan zamanın merkezi hükümetleri bu icraatlarından dolayı Kürdistan’da yüzbinlerce kişi göç etmek zorunda bırakıldı. Hiç kuşkusuz Amed de göçten nasibini aldı. O dönem göç eden birçok kişi Suriçi bölgesine yerleşti.
Çarpık bir kentleşmenin örneklerinden biri olan Suriçi, Amed’de en az parkı olan bölge olarak dikkat çekiyor. Suriçi’nde boş alan yok gibi. Oluşturulan alanları da park olarak değerlendiren Sur Belediyesi ve Büyükşehir Belediyesi’nin, yakın zamanda kurduğu Anzele Parkı, semt sakinlerinin soluk alabilecekleri bir mekana dönüştü.
Yoksulluğun en fazla kendini hissettirdiği bölge olan Suriçi’nde tatil yapma ve havuzlardan faydalanma olanağı olmayan çocuklar, Anzele Park’ını bir serinleme alanı olarak kullanıyor. Kentte hava sıcaklığının hala yüksek olduğu bugünlerde çocuklar Anzele Parkı’nın havuzlarından etkin bir şekilde faydalanıyor. Havuzda akrobatik hareketler yapan çocuklar, dinlenmek ve güneşlenmek için bankları tercih ediyor.
Anzele Park’ı çocuklar için havuz işlevi görürken yaşlılar, kadınlar içinse tamamen dinlenme ve sohbet etme işlevi görüyor. Bu kesimler dışında Amed’i ziyaret eden yerli yabancı turistler içinse “Ortak Vicdan Anıtı” büyük önem taşıyor.
Öte yandan park kenttin fotoğrafçıları içinde çarpıcı karelerin yakalandığı bir mekan. Birçok amatör ve profesyonel fotoğrafçı, Anzele Parkı’nı ziyaret edip havuzlarda serinlemeye çalışan çocuklardan çarpıcı kareler elde etmeye çalışıyor.
Birçok kaynağa göre 1900’lü yıllarda Amed Suriçi, Kürtlerle birlikte Süryani, Ermeni, Keldani ve Yahudilerin yaşadığı bir kent iken dönemin egemenlerinin uyguladığı asimilasyoncu, katliamcı ve tekçi politikalar sonucu birçok etnik köken kenti terk etmek zorunda kalmış.
Anzele Parkı’nın birçok işlevinin dışında Amed Sur Belediyesi’nin parka diktiği “Ortak Vicdan Anıtı” da egemen güçler tarafından göçe zorlanan, katliamlara maruz bırakılan diller ve kültürleri tekrardan canlandırmayı amaçlıyor.
“Ortak Vicdan Anıtı”ndaki “Acıları ortaklaştık ki bir daha yaşanmasın” yazısı Kürtçe, Türkçe, İngilizce, Ermenice, Süryanice, İbranice ve Arapça yazılarak, yaşanan katliamların bir daha yaşanmamasını temenni ediyor. Ayrıca anıtın içinde yer alan gözyaşı damlası da katliamlara maruz kalanlar ve göç etmek zorunda kalanlara göndermede bulunuyor.